Kategoria: Pełny zestaw wierszydeł „Metamorfoza” (2002)

To przecież tylko zwykły tekst,
A tak wyciszył wchłonął mnie.
Posklejał utracony spokój
Zaczęło śpiewać wszystko wokół.
Mam siłę, tak wiele mogę znieść
I nie przeraża mnie drogi kres,
Już nowy rozpoczynam kurs,
Dziś nie zatonę tak, jak „Kursk”
W sztormie butelkowego dna
Z jakąż lekkością unoszę kark.
Nadzieja mnie do przodu gna
I chcę tak trwać, chcę trwać, chcę trwać…

Ta wiadomość decydujące ma znaczenie;
Czy zacząć wierzyć w przeznaczenie?
Mam dziwne przeczucie, ze ten dzień
Zapamiętania godną chwilą jest.
I czy się skończy dołem, czy górką,
Z ręką w nocniku, czy też pod chmurką.
To bez znaczenia, bo dzisiaj wiem,
Jutro kolejny podniesie mnie dzień.
Znów rześko wstanę, jak kiedyś było
I będę walczył z podwójną siłą.

Aniele mój stróżu błagam obudź się
Zdejmij z mego czoła chmurny życia cień.
Aniele rusz się przestań wreszcie spać
Dopomóż bym beztrosko znów się umiał śmiać.
Aniele może nawet weź mnie w końcu stąd.
Mam dość walki, ja nie stoję tak, jak dąb.
Aniele mój stróżu błagam obudź się
Zdejmij z mego czoła chmurny życia cień.
Aniele z Amorkiem zawiąż wreszcie pakt
By grot skierował celniej, mój był następny akt.

Śniło mi się, że dziś z tobą rozmawiałem.
Nie, nie głosem, tylko sobą, całym ciałem.
Usta moje cień muskały na twej szyi
Szepty tej cudownie lekkiej chwili…
Oczy mówią ognia płonąc pożądaniem
Wargi suną powoli, niby tak niedbale
Ale to tylko pozór, bo cel jest świadomy
Chcą cię poznawać, najmniejsze obnażać atomy.
Twe pieprzyki wszystkie wykryć… lawirować…
Pomiędzy pagórkami piersi lekko lewitować.
Płynę zwinnie językiem, słowa nie padają,
Wszystkie cuda nieziemskie sprawnie odkrywając…
Chcąc kosztować spełnienia rozkoszności soków
Całe ciało splatając, by być wszędzie wokół.
Dłoni alabaster chwytam w swoje dłonie
Napawam się cudownością tnę rozkoszy tonie.
A te kształty, tak rajcują, urzekają…
Jakie jeszcze, jakie tu przygody mnie czekają?
Wilgotny język pomyka w dal po kręgosłupie
Fanaberie, to początek wielkich uciech…
Teraz stopki, takie drobne, delikatne,
Potem zęby wpijam w twoje uda gładkie..
Pieszczę dłonią, twój puls przyspiesza, bije żywiej.
Szybciej! Mocniej! Pragnę wzbić się jeszcze wyżej!
Czasoprzestrzeń, gdzieś wirują świetlne lata…
Nic już nie chcę, tylko wstrzymać koniec świata…
Nagle wiatr o szybę wali w łeb obuchem!
Nie śpię, w rękach zimną mnę poduchę…

Dziękuję pani, za nowy świt
Za czerwień słońca, gdy trzeba iść.
Za chłodne piwo, ciepłą rozmowę
Za niespodzianki eSeMeSowe.
Za dłoni dotyk, szczere gadanie,
Za powitanie i pożegnanie
Za każdy ranek radości pełen,
Za krótkie włoski, uśmiech, za Eden.
Za nowe rytmy i serca bicie
Pani, dziękuję ci dziś za życie.

Wszystko swoje miejsce ma i czas…
W każdym z nas…
Ukryte śpią marzenia na duszy dnie…
Obudź je…
Kochaj mnie!!!
Kocham cię!!!

Chcę spróbować, jeszcze raz! Szansę daj od początku!
Bez harmidru, dźwięku powczepianych wszędzie dzwonków.
Bez ciężarów, które w mrok ściągają, czeluść piachów do podłoża.
Chcę spróbować z tobą Agi! Niechaj pęknie, puści ta obroża!
Bez aplauzu, lecz z cierpieniem w cierniach chorych racji,
Bez słów pustych, i przeprosin w ciepłych falach adoracji.
Bez pożegnań dziś zbytecznych i łykania łez w ukryciu…
Chcę spróbować! Daj mi szansę świecić jaśniej w nowym życiu!

Tak zimno, tak straszno, tak smętnie.
W niedziele nie migniesz ni dźwiękiem
Tak zimno, chodź przytul bo tęsknie
Znów czaruj, oplataj swym wdziękiem
Bo twa postać siłą mnie napawa
Abym raźniej w poniedziałek wstawał,
I nadzieja że będziesz znów blisko
Obejmę …spojrzeniem to… wszystko
To wszystko!!!

Nie czuję już uderzeń młota, który raz, po raz wali w głowę.
Nie czuję także krwawych otarć dzielących czaszkę na połowę.
Myśl się zaciska, jak garota, zabiera oddech, charczy, zgrzyta,
A rozum taki jest bezpieczny, jak małpa, w której ręku brzytwa.
I nagle w dali błyszczy światło… Tli się, lecz starczy na początek,
Patrzą jej oczy w moje oczy tak długo ciepła nie czujące.
Istotka, która tyle daje, że nigdy nie dostałem więcej…
Gdy się potykam, już jest obok z troską wyciąga do mnie rękę..
Potrafi patrzeć z wielkim żarem: wypalić troski, stopić sopel,
Otwarte serce moje całe, już z wrót odleciał ostatni skobel.
Ja wreszcie żyję! Jestem radosny! Pękły kajdany i moc wróciła!
To wszystko uczyniła miłość! Ogromna jest miłości siła!

Nie jesteś światłem w wąskim tunelu tyś jasną łuną
Jak zwiędły kwiat gdy susza dusi dni smutkiem suną
Gdy ciebie nie ma wszystko wiruje z wielkiej tęsknoty
Pamięć pobudza wspomnienia z wczoraj uśmiech i dotyk
Nie jesteś stepem spalonym słońcem tyś jest ogrodem
Gdzie pasterz spragnione stadko wiedzie po życia wodę
Gdy ciebie nie ma wszystko wiruje z wielkiej tęsknoty
Pamięć pobudza wspomnienia z wczoraj uśmiech i dotyk
Nie jesteś sępem padlinożercą żyjącym śmiercią jesteś jaskółką
Która zwiastuje piękną pogodę na jasnym niebie rysując kółko
Gdy ciebie nie ma wszystko wiruje z wielkiej tęsknoty
Pamięć pobudza wspomnienia z wczoraj uśmiech i dotyk