Naucz się szumu słuchać drzew,
Językiem lizać krople deszczu,
Oczami kłębiaste obłoki jeść,
I z wiatru cieszyć się szelestu.
Ta umiejętność daje wolność,
Choćbyś spętany w dybach był,
Bo radość rodzi się w twym sercu,
Jak słońce wstaje z rannej mgły.
Naucz się szumu słuchać drzew,
Perełki zjadać z kropli rosy,
Ostatni oddać chleba kęs,
I jak na ludzkie wpływać losy.
Naucz ustawiać się swój żagiel,
By każdy uśmiech wpadał doń,
A wtedy wszystko będzie prostsze,
I w szczęścia podryfujesz toń.
wierszydła