Nie ucz mnie starych wzorów, gdy nowe mam.
Nie mów mi o przyjaźni, gdy jesteś sam.
Nie mów, że nie mam serca, bo boli mnie.
Nie mów, że forsa śmierdzi, gdy znów jej chcesz.
Nie mów mi o czym mówisz, bo wiem.
Nie mów mi, że nie lubisz, bo łżesz.
Nie ucz mnie kogo kochać, bo wiem.
Nie mów, o kim mam śnić, gdy śpię.
Nie mów mi o nadziei, jeszcze ją mam.
Nie mów, czy mam zostać, czy włożyć płaszcz.
Nie mów już ani słowa, dosyć mam łgarstw.
Dobranoc moje lustro – idę już spać.
wierszydła